คณาจารย์คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา ถ่ายทอดองค์ความรู้ด้านสิ่งแวดล้อม สู่เวทีวิชาการของมหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม

ในระหว่างวันที่ 31 มีนาคม ถึง 4 เมษายน 2568 ที่ผ่านมา คณาจารย์ประจำสาขาวิชาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีสิ่งแวดล้อม คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา ได้รับเชิญจากโปรแกรมวิชาอาชีวอนามัยและความปลอดภัย คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม ให้เป็นวิทยากรในหลักสูตร “ผู้ควบคุมระบบบำบัดมลพิษกากอุตสาหกรรม” ซึ่งจัดขึ้นเพื่อพัฒนาศักยภาพและเสริมสร้างความรู้ด้านการจัดการสิ่งแวดล้อมแก่ผู้ปฏิบัติงานและผู้สนใจในภาคอุตสาหกรรม

ภายใต้หลักสูตรดังกล่าว คณาจารย์จากมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทาได้นำองค์ความรู้เชิงวิชาการด้านการจัดการสิ่งแวดล้อมอย่างเป็นระบบ ถ่ายทอดสู่ผู้เข้าร่วมอบรมอย่างเข้มข้น โดย รองศาสตราจารย์ ดร.ชัยศรี ธาราสวัสดิ์พิพัฒน์ บรรยายในหัวข้อ “แนวทางการบริหารจัดการกากอุตสาหกรรม” และ “การบำบัดและเทคนิคการจัดการกากอุตสาหกรรม” ซึ่งเน้นทั้งแนวคิดการลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและกระบวนการทางเทคนิคที่สามารถประยุกต์ใช้ได้จริง รองศาสตราจารย์ศิวพันธุ์ ชูอินทร์ ถ่ายทอดความรู้ด้าน “กฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการจัดการมลพิษกากอุตสาหกรรม” และ “การเก็บตัวอย่างและวิเคราะห์กากอุตสาหกรรม” เพื่อเน้นย้ำความสำคัญของการปฏิบัติตามกฎหมายสิ่งแวดล้อมควบคู่กับหลักวิทยาศาสตร์ ขณะที่ ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.ฒาลิศา เนียมมณี ได้บรรยายในหัวข้อ “มลพิษกากอุตสาหกรรม” และ “การคัดแยก รวบรวม และการขนส่งกากอุตสาหกรรม” โดยเน้นกระบวนการที่ปลอดภัย มีประสิทธิภาพ และเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม

กิจกรรมนี้ไม่เพียงแต่เป็นเวทีวิชาการที่เปิดโอกาสให้ผู้เข้าอบรมได้แลกเปลี่ยนและเรียนรู้เทคนิคการจัดการมลพิษอย่างรอบด้านเท่านั้น แต่ยังเป็นการแสดงถึงบทบาทของคณาจารย์จากมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทาในการนำองค์ความรู้ทางวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อมออกสู่สังคมเพื่อขับเคลื่อนการพัฒนาอย่างยั่งยืนในระดับภูมิภาค

การจัดกิจกรรมในครั้งนี้สอดคล้องกับ เป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน (Sustainable Development Goals: SDGs) เป้าหมายที่ 12: การบริโภคและการผลิตอย่างยั่งยืน (Responsible Consumption and Production) ซึ่งมุ่งเน้นการส่งเสริมการใช้ทรัพยากรอย่างมีประสิทธิภาพ ลดของเสีย และควบคุมมลพิษในกระบวนการผลิตอย่างเหมาะสม โดยการให้ความรู้และสร้างความตระหนักถึงการจัดการกากอุตสาหกรรมที่ถูกต้องและยั่งยืน นอกจากนี้ กิจกรรมยังสนับสนุน เป้าหมายที่ 4: การศึกษาที่มีคุณภาพ (Quality Education) ด้วยการส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิตในรูปแบบการอบรมวิชาชีพที่เชื่อมโยงกับการปฏิบัติงานจริง และยังตอบสนองต่อ เป้าหมายที่ 17: ความร่วมมือเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน (Partnerships for the Goals) โดยแสดงให้เห็นถึงความร่วมมือระหว่างสถาบันอุดมศึกษาที่สามารถบูรณาการองค์ความรู้เพื่อขับเคลื่อนประเด็นด้านสิ่งแวดล้อมในระดับชุมชนและอุตสาหกรรมอย่างมีประสิทธิภาพ

การมีส่วนร่วมของคณาจารย์ในครั้งนี้จึงเป็นอีกหนึ่งบทพิสูจน์ถึงพลังของวิชาการในการสร้างผลกระทบเชิงบวกต่อสังคม และเป็นแบบอย่างของการถ่ายทอดความรู้ที่เชื่อมโยงระหว่างห้องเรียนกับโลกแห่งความจริง เพื่อขับเคลื่อนสู่สังคมที่ยั่งยืนและใส่ใจสิ่งแวดล้อมในทุกระดับ